"Τον Οκτώβρη του 1997 είχαμε καταφέρει αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο, τα οστά και η λάρνακα του Φιλίππου Β΄ και της Μήδας, τα οστά και η τεφροδόχος υδρία του Αλέξανδρου Δ΄ και τα χρυσά στεφάνια τους είχαν επιστρέψει στον τόπο τους, στις Αιγές...
Ο Κώστας Παυλίδης έζησε τη χαρά να φέρει πίσω το κουτί με το ατίμητο κειμήλιο... ο Giorgos Konstandinopoulos οδηγούσε...
Στην επόμενη φωτογραφία είναι η μέρα που πηγαίνω την λάρνακα στη θέση της εκεί που όλοι την βλέπουμε σήμερα... Δίπλα μου η καλή μας κ. Όλυ Ανδρόνικου... και οι συντηρήτριες μας Μαργαρίτα Τηλιοπούλου και Νάνσυ Ρεϊζη.
Την ίδια εποχή μέρες και νύχτες με τον Χρήστος Μποκόρος δουλεύαμε την ανάσταση των χρυσελεφάντινων κλινών...
Στις 30 Νοεμβρίου 1997 η πρώτη έκθεση στο μουσείο-μαυσωλείο των βασιλικών τάφων εγκαινιάστηκε και άνοιξε ο δρόμος για την επιστροφή των υπόλοιπων θησαυρών.... Με τη Μαργαρίτα και τον Θοδωρή το 2003 ετοιμάζαμε την τελική έκθεση με όλους τους θησαυρούς (φωτογραφία 4)..
. Η έκθεση τελείωσε και εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς...
Και η ανασκαφή συνεχιζόταν... νέα ευρήματα έρχονταν στο φως και συντηρούνταν... μας μάθαιναν την ιστορία των Αιγών και εμείς ονειρευόμασταν την ώρα που θα μπορέσουμε να τα δείξουμε σε όλους... Αυτή η ώρα έφτασε... από τη μέρα που ο Ανδρόνικος στάθηκε μπροστά στον τάφο του Φιλίππου πέρασαν σχεδόν 45 χρόνια...
Εκείνος, η Όλυ, ο Παυλίδης και άλλοι αγαπημένοι μας βλέπουν από την Άλλη Μεριά... Στο σισύφειο αγώνα να αναστήσουμε την μνήμη, ανασταίνοντας τα μνημεία, ο χρόνος γίνεται ποτάμι και κυλάει... γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα... "Βραχύς αιών"
Τότε, μόλις είχε ολοκληρωθεί το κτήριο του μουσείου (παραλήφθηκε οριστικά το 2019), ανοίξαμε το αμφιθέατρο για μια συμβολική ημερίδα με θέμα: «Σχεδιάζοντας την ανάπτυξη: αρχαιολογικά έργα και κοινωνία», σήμερα το φβ μου το θύμισε και καθώς πια βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για το άνοιγμα των εκθέσεων και την επίσημη παρουσίαση των θησαυρών του σε όλους σκέφτηκα ότι αξίζει να ξαναδούμε αυτήν την ανάρτηση...
