Θραύσμα χάλκινης ασπίδας με παράσταση του κένταυρου Νέσσου κατασκευασμένη στο Άργος από τον Αριστόδημο το 575 π.Χ (Φ :ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ)
Άργος. Η πρώτη οργανωμένη πόλη του πλανήτη και η Αρκαδία που από εκεί κατάγονται οι Πελασγοί, οι Φρύγες, οι Τρώες, οι Φοίνικες, οι Μακεδόνες,
«Μια φορά και έναν καιρό, στα πολύ παλιά χρόνια, πριν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, αλλά και του Ωγυγού, μέσα στα άδυτα των αιώνων, κάπου στον νομό της Αργολίδας συναντούμε έναν άνδρα που ονομαζόταν Ίναχος. Άλλοι λένε ότι ήταν ποταμός, αλλά εγώ θα πάρω την εκδοχή ότι ήταν ένας αυτόχθονας κάτοικος του σημερινού νομού της Αργολίδας.
Η ελληνική μυθιστορία τον θέλει γενάρχη της βασιλικής δυναστείας των Ιναχιδών. Αυτή η δυναστεία δημιούργησε την πρώτη «Αργολική κοινωνία» στο αρχαίο Άργος, για να μην πούμε ότι η αρχαία πόλη του Άργους ήταν η πρώτη οργανωμένη κοινωνικά πόλη του πλανήτη μας.
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Υπάρχουν μερικές πληροφορίες που είναι σκόπιμα θαμμένες στον χρόνο και εκεί παραμένουν όσο καιρό το ανθρώπινο πνεύμα βρίσκεται σε καταστολή και ύπνωση. Η σημερινή πόλη του Άργους δεν προδιαθέτει για καμία τέτοια πληροφορία, εντούτοις εάν κανείς έσκαβε από κάτω από το Άργος θα βρισκόταν προ εκπλήξεων. Όπως και σε όλη την Ελλάδα, βέβαια.
Ο Σοφοκλής ονομάζει την Αργολίδα, «Ιναχία Γη» και αναφέρει ότι έτσι ονομαζόταν εκείνα τα πανάρχαια χρόνια όλη η Πελοπόννησος. Ο δε Παυσανίας μας λέει ότι ο αυτόχθων εκείνος παλαιός λαός της Αργολίδας δεν είχε μνήμες πριν τον Ίναχο, αλλά και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο δεν υπάρχουν τέτοιες μνήμες, πριν την εμφάνιση του βασιλιά Ίναχου.
Έτσι λοιπόν οι αρχαίοι αυτοί κάτοικοι, οι πρώτοι κάτοικοι της Αργολίδας θεώρησαν ότι ο Ίναχος ήταν ένας ποταμός ή ποταμίσιος θεός και κατά συνέπεια γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Το πιο λογικό είναι ότι οι κάτοικοι στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν την εμφάνιση του Ινάχου, του βασιλιά τους, τον έβαλαν να παίρνει μέρος στην δημιουργία του πλανήτη κάπου κοντά με τους Θεούς. Ειδικά όταν αργότερα ο γιος του Ινάχου, ο Φορωνέας, φάνηκε ότι είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Δία, τότε οι φήμες για τον ποταμίσιο πατέρα του φούντωσαν.
Ο Ίναχος βασίλεψε στο αρχαίο Άργος αρκετές γενιές πριν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Άλλοι τοποθετούν την γέννηση – ύπαρξη του πριν το κατακλυσμό του Ωγυγού και υποστηρίζουν ότι ο εν λόγω κατακλυσμός έγινε κατά την εποχή του.
Οι λαϊκή μνήμη πριν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, σύμφωνα με τον Παυσανία ενθυμάται εκείνον του Ωγυγού που πλημμύρισε την Αργολική πεδιάδα. Ίσως όμως και να υπήρξε και άλλος μεγάλος κατακλυσμός πριν τον Ωγυγό, μιας και κανείς δεν μπορεί να πει πράγματα με βεβαιότητα για εκείνη την πρωταρχική εποχή. Ίσως γιατί οι πληροφορίες εσκεμμένα ή μη «χάθηκαν».
Όπως και να έχει πάντως υπήρξε ένας πολύ μεγάλος κατακλυσμός πριν του Δευκαλίωνα ο οποίος πλημμύρισε την Αργολική πεδιάδα. Τα νερά της ξηράς ανταμώθηκαν με εκείνα της θάλασσας και οι άνθρωποι τρομαγμένοι σκορπίστηκαν στα βουνά για να σωθούν. Κατοίκησαν στις σπηλιές των βουνών για πολλά χρόνια.
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Όταν ο κατακλυσμός σταμάτησε οι άνθρωποι έβλεπαν τα νερά να αποτραβιούνται αλλά δεν ήξεραν εάν έπρεπε να γυρίσουν στα πεδινά ή όχι. Τότε εμφανίζεται ο Ίναχος, ο οποίος προφανώς κατά την εποχή του κατακλυσμού ήταν παιδί και ανδρώθηκε μέσα στα σπήλαια που κατέφυγαν οι άνθρωποι. Έτσι λοιπόν ο άνδρας πια Ίναχος, οδήγησε τους ανθρώπους στα πεδινά και τους δίδαξε καταρχήν πώς να στρέψουν τις κοίτες των μικρών ποταμών στον μεγάλο ποταμό, ο οποίος κατέβαινε από τα Αρκαδικά βουνά και εξέβαλε στην Αργολική θάλασσα.
Οι άνθρωποι από ευγνωμοσύνη προς τον Ίναχο, μετονόμασαν αυτόν τον κεντρικό ποταμό με το όνομά του και δεν δίστασαν να τον ταυτίσουν με το πνεύμα του ποταμού, μετατρέποντας τον Ίναχο ως μία ποταμίσια θεότητα. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο το αρχικό όνομα του ποταμού ήταν «Καρμάνωρ». Μετά έγινε «Αλιάκμων» που το δεύτερο αυτό όνομα σύμφωνα με την Αργολική παράδοση, σημαίνει «αυτός που ρέει συνεχώς προς την θάλασσα».
Μετονομάστηκε σε ποταμό Ίναχο όταν οι κάτοικοι διαπίστωσαν ότι οι γύρω περιοχές του ποταμού άρχισαν να γίνονται εύφορες και μπορούσαν να παράγουν καρπούς. Έτσι προς τιμή του βασιλιά τους ονόμασαν τον ποταμό «Ίναχο». Ο κεντρικός αυτός ποταμός κατέβαινε από τα Αρκαδικά όρη και χυνόταν στον κόλπο της Αργολίδας.
Όταν ο Ίναχος κατέβασε τους ανθρώπους από τα βουνά εκείνοι, έχοντας ακόμα νωπές τις μνήμες του νομαδικού βίου στις γύρω σπηλιές των πλαγιών επί σειρά ετών προφανώς, σκορπίστηκαν σε όλη την έκταση γύρω από τον ποταμό αλλά και λίγο μακρύτερα από αυτόν σε σπηλιές επάνω στις πλαγιές. Ζούσαν σε νομάδες γύρω από αυτόν, απομονωμένοι ο ένας από τον άλλο, και μάλιστα μιλώντας διαφορετικές διαλέκτους μεταξύ τους, σύμφωνα με τις λιγοστές πληροφορίες του Παυσανία που αναφέρονται στο αρχαιότερο Πελασγικό έπος «Φορωνίς».
Ο Ίναχος δεν κατάφερε να συνενώσει όλους αυτούς τους νομάδες, αλλά ο Παυσανίας μας λέει ότι μετά τον Ίναχο, όταν την βασιλεία αναλαμβάνει ο γιος του ο Φορωνέας, συγκέντρωσε τους ανθρώπους αυτούς σε μία πόλη και έτσι δημιούργησε την πρώτη «κοινωνικού βίου πόλη» στην Αργολίδα. Αναφέρεται δε στο έπος ότι το «Φορωνικόν Άστυ» (Προ - Αρχαίον Άργος) ήταν η πρώτη οργανωμένη κοινωνία σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η βασιλεία του Ινάχου διήρκεσε 60 χρόνια και μάλιστα είχε επεκταθεί και σε όλη την τότε βαλκανική χερσόνησο. Μετά τον Ίναχο ακολούθησαν άλλες οκτώ γενεές των Ιναχιδών με πρώτο τον γιο του τον Φορωνέα που τον διαδέχθηκε.
Από την Αργεία ή Μελία, που οι κάτοικοι την ονόμασαν «νύμφη Ωκεανίδα», ο Ίναχος απέκτησε τον Φορωνέα, τον Αιγιαλέα , την Ιώ, τον Φηγεύς (Φηγέα), και την Μυκήνη. Ο Αιγιαλέας συνδέεται με την Αχαϊκή αρχαία Αιγιαλεία, επίνειο της οποίας υπήρξε η πόλη «Αριστοναύται» την οποία επισκέφτηκαν οι Αργοναύτες.
Η συγκεκριμένη Ιώ είναι συνωνυμία με την μεταγενέστερη Ιώ από της οποίας την γενιά θα γεννηθεί ο Δαναός που θα πάρει την βασιλεία του Άργους από τον Γελάνωρα.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι οι πρώτοι έποικοι του Άργους ήταν Φοίνικες έμποροι και οι επόμενοι έποικοι Αιγύπτιοι που είχαν αρχηγό τον Ίναχο. Τοποθετούν δε ως ημερομηνία άφιξης του Ινάχου στο Άργος γύρω στο 1986 π.χ., μία ημερομηνία αρκετά μεταγενέστερη αφενός και αφετέρου «παραλείπουν» να μας πουν ποια ήταν η αρχική καταγωγή των Φοινίκων πριν μας τους παρουσιάσουν ως μία φυλή από βάθη της Ανατολής.
Παραλείπουν επιμελώς να αναφέρουν ότι οι Σελλοί (Ελλοί), οι Φοίνικες και οι Φρύγες ήταν Πελασγικά πρωτοελληνικά φύλλα. Παραλείπουν επιμελώς να αναφέρουν ότι οι Σελλοί παρέλαβαν από τις πύλες της Υπερβόρειας πατρίδας του Ολύμπιου Απόλλωνα, που είναι ο Πολικός Αστέρας της Μικρής Άρκτου με Φύλακα τον Ολύμπιο Ερμή, το Ελληνικό Αλφάβητο σε μορφή συμβόλων και το παρέδωσαν πρώτα στους Φοίνικες της Ημαθίας, και ότι προς τιμή αυτού του γεγονότος οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν τον πολικό αστέρα «Φοινίκη».
Παραλείπουν επίσης να μας πουν ότι ο Ολύμπιος Ερμής είναι εκείνος που συντόνισε τις διάφορες διαλέκτους και φυλές επάνω στον πλανήτη της Γης, κατ’ εντολή του Πατέρα του Ζευ, εκείνη την αρχαία αρχετυπική εποχή.
Κατόπιν οι Φοίνικες και οι Φρύγες (Αργείτες στην καταγωγή) συνεργάστηκαν για τον αποσυμβολισμό των συμβόλων του Ελληνικού Αλφάβητου αλλά δεν πρόλαβαν διότι εκδιώχθηκαν από τα πρωτο-μακεδονικά φύλλα. Έτσι μάζεψαν τα σύμβολα, και τα αρχέτυπα των Πελασγικών Ολύμπιων και αφού διέσχισαν την βόρεια Ελλάδα, έφτασαν στην Τροία και χάθηκαν στα βάθη της Ανατολής.
Αξιοπρόσεκτη επίσης είναι και μία άλλη πληροφορία. Όταν ο Σόλωνας συνάντησε τον Αιγύπτιο ιερέα Σάϊδο, εκείνος του είπε ότι οι Έλληνες είναι παλαιότεροι από τους Αιγύπτιους και ότι η πόλη των Αθηνών υπήρχε 1000 χρόνια νωρίτερα από την Αίγυπτο. Αυτή η μαρτυρία δείχνει ότι οι Έλληνες είναι οι αυτόχθονες δημιουργοί της πρώτης αρχαίας Αιγύπτου και είναι εκείνοι που δημιούργησαν τις βάσεις του μεταγενέστερου Αιγυπτιακού πολιτισμού.
Ούτε είναι τυχαίο ότι ο πρώτος έναρθρος λόγος που παραδέχονται αρχαία γραπτά της Αιγύπτου (από ένα πείραμα που έκανε ένας Φαραώ για να ανακαλύψει βάσει της μνήμης του dna ποια ήταν η πρώτη λέξη που ακούστηκε στην Γη), ήταν η Φρυγική λέξη «βέκος» που σημαίνει «ψωμί». Ούτε είναι τυχαία η διαστρέβλωση της φυλής των «Κιμμέριων». Παρουσιάζονται μία φυλή βόρεια, για να μην πούμε λίγο πριν την υπερβόρεια, η οποία αποτελείται από έναν πολεμικό λαό που ζούσε στο σκότος και που κανείς δεν ασχολείται διότι είναι οι «φύλακες του Άδη». Τώρα αυτό πως συνάδει με την πελασγική φρυγική λέξη «κιμμέριος» που σημαίνει «Νους» δεν μπορώ να το καταλάβω.
Ακόμα αξιοπρόσεκτη είναι η πληροφορία που λέει ότι μετά την νίκη των Ελλήνων επί των Υξώς, οι Αιγύπτιοι έδωσαν την βασιλεία στον Κρόνο και εκείνος όρισε ως γραμματέα του τον Ερμή τον Τρισμέγιστο (ιερέας και όχι ο Ολύμπιος Ερμής), τον οποίο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον λάτρευαν ως θεό και μάλιστα με το όνομα «Θωθ».
Όταν τα πρωτο-πελασγικά φύλα είτε εκδιώχθηκαν από την τότε πρωτο-αρχαϊκή Ελλάδα είτε (οι εναπομείναντες) αφομοιώθηκαν από τις μεταγενέστερες φυλές, το αρχετυπικό σύστημα των Ολύμπιων, κατά την τελευταία μιάμιση χιλιετία π.χ. (ίσως και λίγο προγενέστερα) άρχισε να φθίνει στον Ελλαδικό χώρο.
Με αυτή την κίνηση των Αιγυπτίων (που έδωσαν την βασιλεία στον Κρόνο) οι Έλληνες επηρεάζονται άμεσα και φέρονται περισσότερο ως Κρόνιοι ενώ οι αρχετυπικοί πελασγικοί Ολύμπιοι αρχίζουν να περιορίζονται στην βόρεια Ελλάδα, στον Ελλήσποντο, στην Τροία, σε πόλεις της σημερινής Μικράς Ασίας ακόμα και στα βάθη της Ανατολής.
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Μετά τον τελευταίο Τρωϊκό Πόλεμο, τα Ολύμπια αρχέτυπα επιστρέφουν εν μέρει στον Ελλαδικό χώρο, διαμέσου των ηρώων (και ίσως αυτό είναι και ένα μέρος του ρόλου που έπαιξαν οι Αθάνατοι Αρχαίοι Έλληνες Ήρωες) αλλά οι Κρόνιες μνήμες είναι ακόμη νωπές και συνεχίζουν και μέχρι σήμερα.
Γνωρίζω ότι αυτή η τοποθέτηση θα ξενίσει αρκετούς, αλλά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να κοιτάμε το πρόβλημα κατάματα, να μην εθελοτυφλούμε, διότι έτσι και μόνον έτσι θα βρούμε την λύση των σημερινών θεμάτων μας και την επιστροφή μας στα Ελληνικά αρχέτυπα.
Ο Φηγεύς (ο γιος του Ίναχου) συνδέεται με τους Φήγες ή Φύγες ή Φρύγες ή Βρίγες, οι οποίοι αργότερα μετακόμισαν στην Πιερία και την Ημαθία, όπως και πολλοί Αργίτες και μάλιστα βασιλικών οίκων, διότι ας μην ξεχνάμε ότι η καταγωγή του Φιλίππου του Β, πατέρα του Μ. Αλεξάνδρου είναι από το Άργος.
Ο Φυγέας καταρχήν έγινε βασιλιάς της Αρκαδικής πόλης Φηγεία και εκεί οι κάτοικοι τον ταυτίζουν με την ποταμίσια θεότητα του Αλφειού καθώς η λαϊκή παράδοση τον θέλει να είναι γιος του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας βασιλιάς που ευεργετεί τον λαό του ταυτίζεται με το πνεύμα κάποιας φυσικής οντότητας ή κατάστασης. Ας μην ξεχνάμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την Φύση, «Σύμπαν».
Αργότερα μετά την διαμάχη του Φηγέα με τον Αλκμέωνα, το οποίο και σκότωσαν οι γιοι του Φηγέα διότι εξαπάτησε την κόρη του, Αρσινόη, οι κάτοικοι της Φηγείας μαζί με τον βασιλιά τους, εγκατέλειψαν την περιοχή και ανέβηκαν προς τα βόρεια, ιδρύοντας έτσι το κράτος των Φηγών, ή Φρυγών ή Βριγών, σε μία περιοχή ανάμεσα στην σημερινή Ημαθία και Πιερία.
Οι Φρύγες που σήμερα μας παρουσιάζονται σαν μία ανατολική φυλή κάπου στα βάθη της Ανατολίας, ξεκίνησαν από την Πελοπόννησο, ως απόγονοι του Ινάχου, μετοίκισαν στην Πιερία και την Ημαθία, και από εκεί εκδιώχθηκαν από τους πρωτο-μακεδόνες. Πήγαν στην Χαλκιδική, από εκεί στην Θράκη, μετά πέρασαν στον Ελλήσποντο και συγκεκριμένα στην Τροία και κάποιοι (λίγοι) από αυτούς αργότερα προχώρησαν στα βάθη της Ανατολής.
Δεν είναι τυχαίο πως σήμερα μας παρουσιάζουν την ιστορία λες και ξεκινάει από την Ανατολή, όπως και οι Φοίνικες και οι Φρύγες, και «ξεχνούν» να μας πουν ότι η καταγωγή αυτών των φύλων ήταν Πελασγική και μάλιστα αυτόχθονες Πελασγοί του αρχαίου Άργους.
Και ακόμα δεν είναι τυχαίο ότι οι επικυρίαρχοι σήμερα έχουν σφετεριστεί και υιοθετήσει τον «Φρυγικό σκούφο» πράγμα που αποδεικνύει ότι γνωρίζουν πολύ καλά που βρίσκεται το «Φορωνικόν Έπος» το οποίο μας λένε ότι «χάθηκε», όπως «χάθηκαν» ως δια μαγείας ένα πράγμα και άλλες αρχέτυπες πληροφορίες. Όταν οι επικυρίαρχοι υιοθετούν και σφετερίζονται αρχέτυπα και μάλιστα Πελασγικά Ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι κάπου εκεί υπάρχει μία κλειδωμένη πόρτα της οποίας κρατούν τα κλειδιά. Ένα υλικό σύμβολο έχει μεγάλη ενεργειακή δύναμη. Εντούτοις μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πηγή δόνησης ανάλογα με την πρόθεση εκείνου που κατέχει το μυστικό. Αλλά η ιστορία της Φρυγίας είναι ένα άλλο θέμα μίας μεταγενέστερης ανάρτησης. Ούτε βέβαια τυχαίο είναι ότι διάφορες αρχαίες απεικονίσεις της θεάς Αθηνάς, του Ερμή αλλά και του Άρη να παρουσιάζονται με φρυγικό σκούφο στο κεφάλι.
Ο Φορωνέας είχε πολύ καλή σχέση με τους Ολύμπιους και ειδικά με τον Δία (Ζευ), τον οποίο μάλιστα συμβουλευόταν για όλα τα πράγματα που εφηύρε για τους ανθρώπους. Το αρχαίο Άργος είναι η πόλη του Διός, και μάλιστα του Πελασγικού Διός, ενώ το διπλανό του σημερινό Ναύπλιο, η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, ήταν η πόλη του Ποσειδώνα, καθότι ο Ναύπλιος θεωρείται γιος του.
Μάλιστα στο Φορωνικόν έπος, σύμφωνα με τον Παυσανία αναφέρεται ότι ο Φορωνεύς μεταφέρει την φωτιά από τον Ουρανό με την συναίνεση του Δία και διδάσκει τους ανθρώπους πώς να την χρησιμοποιούν.
Συγκεκριμένα λέει ο Παυσανίας : «πιο πέρα από το ομοίωμα του Βίτωνος, υπάρχει ένας τόπος που καίνε φωτιά, που την λένε φωτιά του Φορωνέα, γιατί οι Αργείοι δεν παραδέχονται πως ο Προμηθέας έδωσε στους ανθρώπους την φωτιά αφού την έκλεψε από τους Θεούς, αλλά αποδίδουν την εύρεση της στον Φορωνέα και μάλιστα με την συναίνεση του Διός».
Οι Αργείοι διατηρούσαν την φωτιά άσβεστη, δίνοντας της την ιδιότητα της Εστίας, στον ναό του Λυκίου Απόλλωνα και την ονόμαζαν «Φορωνικόν Πυρ». Ακόμα αναφέρει ότι οι Αργείοι πρόσφεραν τιμές στον τάφο του Φορωνέα ακόμα και στα δικά του χρόνια, δηλαδή μέχρι και το 2 μ.Χ.
Ο Φορωνέας ( ο φέρων τον νου) από την σύζυγό του την «νύμφη» Τηλεδίκη (αυτή που δικάζει από μακριά) απέκτησε τον Άπι και την Νιόβη. Για χάρη του γιου του ονόμασε όλη την Γη της Πελοποννήσου «Απία» και τους κατοίκους της «Απιδόνες».
Αργότερα η μυθιστορία θέλει την κόρη του Νιόβη να είναι η πρώτη θνητή γυναίκα με την οποία έσμιξε ο Δίας και από αυτή την ένωση γεννήθηκαν ο Πελασγός και ο Άργος. Ο Πελασγός είναι ο επίσημος γενάρχης των Πελασγών, ενώ ο επίτιμος θα λέγαμε, ότι είναι τόσο ο παππούς του ο Φορωνέας αλλά και ο προπάππους του ο Ίναχος. Από τον γιο του Διός, τον Άργο, το «Φορωνικό Άστυ» ονομάστηκε «Άργος» αλλά και προς τιμήν του όλη η Πελοπόννησος από Απία μετονομάστηκε σε Άργος.
Το αρχαιότερο έπος «Φορωνίς» γράφτηκε προς τιμή του Φορωνέα από έναν άγνωστο ποιητή. Αυτό το έπος «χάθηκε» ως δια μαγείας, αλλά πληροφορίες από αυτό το έπος σύμφωνα με διάφορους ερευνητές εμφανίζονται αργότερα στον Χριστιανισμό. Όπως η αντιγραφή του κατακλυσμού του Ωγυγού ή του Δευκαλίωνα αλλά και η πολυγλωσσία, η οποία είναι η εκδοχή των ανθρώπων που κατέβηκαν από τα βουνά της Αργολίδας και της Αρκαδίας και μιλούσαν διαφορετικές διαλέκτους. Αλλά και πολλά περισσότερα.
Αυτό σημαίνει ότι το «αρχετυπικό αυτό έπος» που εμπεριέχει καταλυτικές πληροφορίες για την καταγωγή των Ελλήνων, απλώς χάθηκε από τα μάτια των ανθρώπων, και ίσως βρίσκεται κρυμμένο σε καμία υπόγεια βιβλιοθήκη.
Σκόρπιες πληροφορίες που διασώθηκαν χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από τους λαογράφους Ακουσίλαο και Ελλάνικο και έτσι μπορούμε να έχουμε μία αμυδρή σφαιρική εικόνα του Φορωνικού Έπους.
Ο Ελλάνικος έγραψε δέκα βιβλία τα οποία και ονόμασε «Φορωνίς». Αναφέρει σε αυτά την μεγάλη ευεργεσία που δέχθηκαν οι άνθρωποι κατά την βασιλεία των Ιναχιδών. Η βασιλεία των Ιναχιδών δεν επεδίωξε πολέμους. Επίσης αναφέρει ότι κατά την διάρκεια αυτής της βασιλείας ανέτειλε η Αυγή του Ελληνικού πολιτισμού και ότι ο Φορωνέας θεωρείται ως ο φορέας αυτού του πολιτισμού, ο οποίος εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη, εκείνη την παλαιά εποχή με την καθοδήγηση του Διός και την βοήθεια του Ερμή.
ΕΛ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Σύμφωνα με τον Ελλάνικο ο Φορωνέας θεωρείται «ο πατήρ των θνητών ανθρώπων και ο πρώτος άνθρωπος». Ίσως να μην τον εκλάβουμε ως ο πρώτος άνθρωπος επί της Γης αλλά θα μπορούσαμε κάλλιστα να τον εκλάβουμε ως τον πρώτο άνθρωπο που διέδωσε τον πολιτισμό επάνω στην Γη, καθοδηγούμενος από τον Ζευ.
Ούτε είναι τυχαίο ότι οι Αρχαίοι Έλληνες Ήρωες που επανέφεραν (εν μέρει) μετά τον τελευταίο Τρωϊκό πόλεμο τα Πελασγικά Ολύμπια Αρχέτυπα στον Ελλαδικό χώρο ονομάζονται από τον Όμηρο όλοι ως ... "Αργείτες".
Άϊλα astarhellas Ανάρτηση Sentikiotis Phaedon
